Μ'ένα κατηγορώ πορευόμαστε

Κατηγορούμε τους Έλληνες (ΕΜΑΣ)
αντί να ξεχυθούμε στους δρόμους όχι για διαδηλώσεις και πορείες διαμαρτυρίας
αλλά για αναδασώσεις και πεζοπορεία ,μήπως και ξεφύγουμε απο τους αιμοβόρους καναπέδες που μας αγγαλιάζουν δήθεν αλλά στην ουσία θωπεύουν αιμομίκτες , δολοφόνους , λιβελογράφους,επαναστάτες άνευ ιδεολογήματος , αλλά και λουφαδόρους υπαλλήλους ,ανθρώπους της νοοτροπίας του "λαδώματος" ,
οι καναπέδες δε γεννούν αξιοπρεπείς πολεμιστές αλλά "ξερόλες" και ανεπρόκοπους που μονάχα ξέρουν να βάλλονται συνεχώς, να διορθώνουν των αλλων τα λάθη , να μέμφονται , να ψευτομάχονται για εκείνο και για τούτο , ενώ στην ουσία επιθυμούν (αυτοί και ο καναπές τους ) να βρίσκονται στην επικαιρότητα και έτσι να νιώθουν σπουδαίοι !
κατηγορούμε την Ελλάδα (ΤΗ ΧΩΡΑ ΜΑΣ)
λες και φταίνε τα χώματα και οι θάλλασες για την κατάντια μας,
κατηγορούμε αυτούς που εκλέξαμε να μας εκπροσωπήσουν χωρίς να κατανοούμε
πως εμείς ενισχύουμε τις αδυναμίες τους παραβλέποντας τα προτερηματά τους,
μ'ένα κατηγορώ πορευόμαστε και αυτοί που μας χειροκροτούν άλλο πρότυπο δεν έχουν απο εμάς τους ευτελείς λιβελογράφους που ξέρουμε να κρύβουμε καλά πίσω απο τις λέξεις τους απροσάρμοστους εαυτούς μας.

7 σχόλια:

vague είπε...

Μα, δεν είμαστε ίδιοι, λες, με αυτούς που μας κυβερνούν; ;)

Alex είπε...

είμαστε Riski, είμαστε αλλά δες το αισιόδοξα...δεν είναι όλα μαύρα πιά, έ ??

vague είπε...

Φυσικά και δεν είναι όλα μαύρα, όπως βεβαίως δεν είναι και άσπρα. Η γκάμα των αποχρώσεων είναι τεράστια. :))

Νομίζω ότι όλα είναι όπως χρειάζεται να είναι - επιπλέον δεν είναι για όλους το ίδιο. Έτσι δεν είναι, κούκλα; ;)

negentropist είπε...

Γειά σου Αλεξία

Όπως και να το κάνουμε ... εστίασες στη λέξη-κλειδί:

O καναπές !

Κάνω μία παρέκβαση με μία άλλη λέξη "κλειδί" του 1960 : "Πλαστικά !"

Τα λέει όλα η παρακάτω εκπληκτική σκηνή απο τον "Πρωτάρη". Ο Dustin Hoffman μόλις είχε αποφοιτήσει απο το παν/μιο και είχε φρικάρει .. όλοι του έλεγαν τι να κάνει στη ζωή του ... "πλαστικά" λοιπόν .. "πλαστική" ζωή για τους περισσότερους !

One Word: Plastics

:)

Alex είπε...

Riski,όπως το είπες ακριβώς :"όλα είναι όπως χρειάζεται να είναι",κι'εμείς διαλέγουμε κατά πως επιθυμούμε να τα βλέπουμε , και χωριζόμαστε σε συνομωταξίες κόκκινες ,πράσινες, μπλέ , κίτρινες, συνομωταξία των αγγέλων , των ΄δολοφόνων , των αντικαθεστωτικών ,των χαζοχαρούμενων , των zamanfou κ.ο.κ
Ωραία όμως είναι έτσι , έχει ενδιαφέρον η διαφορετικότητα μας και η ομοιοτητά μας κατά περιπτώσεις!

negentropist , δε θα μπορούσες παρά να κάνεις την κατάλληλη παραπομπή
Thanks For Passing By!

Νimertis είπε...

κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει ότι όλα αυτά είναι κοινοτοπίες... κάποιος άλλος θα μπορούσε να του αντιτάξει αυτό που έλεγε ο Κούντερα, πως δηλαδή μέσα από τις κοινοτοπίες πολλές φορές λέγονται οι μεγαλύτερες αλήθειες... προσωπικά θα διαφωνήσω, δυναμικά όμως, μονάχα με την πρώτη σου σκέψη... εκείνος που στερείται και των στοιχειωδών και πιθανώς να μην μπορεί πια να επιβιώσει, δεν ενδιαφέρεται να φυτέψει δέντρα στον Υμηττό... δεν έχει καμία τέτοια όρεξη φίλη Αλεξ... αντίθετα, έχει οργή... μακάρι να είχε και οργή δηλαδή... έχει νεύρα, έστω... αλλά έχει και ευθύνη... προσωπικά είμαι υπερ των διαδηλώσεων και μάλιστα εκείνων που παραλύουν τα πάντα... συγνώμη αλλά όλα τα υπόλοιπα, τα 'περίπου' -σιχαινόμουν πάντα τους ανθρώπους περίπου και τις περίπου ιδεολογίες- είναι... καναπές... δεν άλλαξε ποτέ τίποτα στην ιστορία χωρίς σύγκρουση, χωρίς προσωπικές και ομαδικές μάχες... από το καναπέ αληθινά κι εδώ συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, ποτέ δεν άλλαξε τίποτα... το πολύ πολύ να άλλαξε χρώμα ο καναπές... να σαι καλά...

Alex είπε...

κύριε nimertis , δεν ξέρω αν και τι θα μπορούσαμε πλέον να οφελειθούμε απο τις φαντασμαγορικές διαδηλώσεις που στις περοσσότερες των περιπτώσεων αφήνουν πίσω τους νεκρούς ή τραυματίες .Οι δημοκρατικές αποφάσεις δεν επηρρεάζονται τόσο απο τις διαδηλώσεις στις εθνικές οδούς , στα λιμάνια ή στο κέντρο της Αθήνας (θαρρώ - διότι η σιγουριά μας δανεική είναι τελικά ). Είμαι υπέρ όχι μιας φαντασμαγορικής αντίδρασης (με επεισοδιακές κινητοποιήσεις) αλλά μιας υγιούς δράσης, η οποία θα ξεκινάει απο μέσα μας , να βολέψουμε τους εαυτούς μας στο σύνολο εκεί που χωράμε και όχι σε θέση μικρότερη ή μεγαλύτερη.
Είναι χαρά να βλέπεις έναν μαραθωνοδρόμο ετών 75 να συμβουλεύει έναν έφηβο που επιχειρεί τον πρώτο του αγώνα μεγάλων αποστάσεων, όπως είναι όμορφο επίσης να βλέπεις έναν νεαρό φοιτητή να δίνει τις σημειώσεις του σ'έναν φοιτητή ετών 75!
και στις δυο αυτές περιπτώσεις δεν υπήρξε καναπές γιατί υπήρξε δράση !
καλή σας νύχτα .