Κάποτε αναζητούσαμε νέες ιδέες ,πληροφορίες , δεδομένα και όταν τα λαμβάναμε (σταδιακά ώστε να μπορέσουμε να κατανοήσουμε τη λογική της ύπαρξης τους) τα αποδεχόμασταν ενίοτε ή τα απορρίπταμε διότι δεν αρμόζανε στην ιδεολογία και στη στάση ζωής μας-είχαμε προλάβει ωστόσο να επιλέξουμε τη στάση ζωής χωρίς ο πλουραλισμός να αποτελεί τροχοπέδη (ποτέ άλλοτε δεν υπήρξε ο πολιτικοκοινωνικοθρησκευτικός πλουραλισμός τροχοπέδη στις επιλογές των ανθρώπων όσο συνιστά σήμερα) στην εξέλιξη μας , τουναντίον σαν από μηχανής θεός εμφανιζότανε υπό την μορφή εναλλακτικής επιλογής στα δύσκολα !
Είναι παράλογο να θεωρούμε αυτονόητη παραδοχή το υψηλό μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο του λαού μας στο σύνολο του εξομοιώνοντάς το με την ευχέρεια/δυνατότητα όλο και περισσότερων στον εύκολο πλουτισμό/δανεισμό. Και ενώ θα έπρεπε η βιοτική μας εξέλιξη να ακολουθεί τη μορφωτική, εντοπίζεται μια ανάστροφη διαδικασία , που αν της δίναμε την δέουσα σημασία ίσως να βρίσκαμε την αιτία της περίφημης πτώσης (ηθικής-πολιτικής-δημοσιονομικής) του έθνους μας.
Ναι αλλά τώρα τι ? θα έλεγε κανείς..
Ακόμα και τώρα η λύση στο πρόβλημα μας βρίσκεται εκεί, στον αυτοπροσδιορισμό μας , στην επανατοποθέτηση μας και την απομόνωση μιας συγκεκριμένης στάσης ως προεπιλεγμένη έναντι των πολλών δεδο(σ)μένων .
Επιπλέον οφείλουμε να κατανοήσουμε πως η ενίσχυση της παραγωγικότητας του λαού μας δεν γίνεται με τη διεύρυνση των ευρωπαϊκών κονδυλίων επιχειρηματικότητας (που στις περισσότερες των περιπτώσεων μεταφράζονται σε «διάττοντες αστέρες επιχειρήσεις άνευ ουσιαστικού αντικειμένου») αλλά με την επιστροφή μας στην παραγωγή αγαθών, υπηρεσιών, ιδεών ,έργων με το να αναπτύξει ο καθένας ξεχωριστά τις κυριότερες δεξιότητες και ικανότητές του .
Αδέρφι της παραπάνω στροφής θεωρείται και η υποστήριξη υμών από εμάς , τουτέστιν ότι αν πιστέψουμε στην ανωτερότητα των δυνατοτήτων μας , σαφέστατα και ότι παράγουμε θα είναι θεωρητικά και πρακτικά ασυναγώνιστο από αντίστοιχο άλλου λαού.
Με λίγα λόγια , οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε τις δυνατότητες μας , επιπλέον να δώσουμε στα παιδιά μας κίνητρα για την ανάπτυξη των αντιστοίχων δικών τους δεξιοτήτων/ικανοτήτων αλλά και να υποστηρίζουμε τις εγχώριες προσπάθειες χωρίς να τις αποστρεφόμαστε υπό το φόβο του ευρωπαϊκού περιθωρίου.
