photo
Μηχανικά διώκω τις σκέψεις που με παρενοχλούν, τις εμποδίζω να ταράξουν την ησυχία μου, να με αναστατώσουν ευχάριστα ή δυσάρεστα – είναι πολλές που ξεκινούν σιγά με δήθεν καλές προθέσεις και συνεχίζουν σαν ωστικό κύμα , επιθετικές λες και προσπαθούν εσκεμμένα να με σκανδαλίσουν κάνοντάς με να επιθυμώ τ’αντίθετα από αυτά που έβαλα σα στόχο να αδράξω.
Αυτή η φραγή με προφυλάσσει πρωτίστως και κατά δεύτερο λόγο με κάνει να θέλω από τα βάθη της ψυχής μου αυτό που αποφάσισα αρχικά να υπηρετήσω και να επιδιώξω όταν οι άλλοι σταματούν σε ένα σημείο Χ θεωρώντας υπερβολή τη συνέχιση ή ακόμα ακόμα και την υπέρβαση του.
Υπάρχουν βεβαίως και οι αδύναμες στιγμές εκεί όπου όλες οι σκέψεις εισβάλλουν ανεξέλεγκτα στην πύλη του νου προκαλώντας μου μια σύγχυση άνευ προηγουμένου.
Σ’ εκείνες τις δεδομένες στιγμές αφορίζω την αδυναμία μου δικαιολογώντας την ταυτόχρονα ως αναπόφευκτο ελάττωμα της φθαρτής μου φύσης.
Ο χορός των σκέψεων είναι σαν το ταξίδι του Οδυσσέα , ηλεκτρίζει την κάθε μας κίνηση την οποία μπορεί βεβαίως , αν τις αφήσουμε να εισβάλλουν αμαχητί στα εσώψυχά μας, να την αποτρέψει /ανατρέψει ή και να τη στεφανώσει ως κίνηση Ματ στη σκακιέρα της ζωής μας .
Ο χορός των σκέψεων είναι ο αναπόφευκτος αλλά και ο απαραίτητος συνοδοιπόρος ,
Ο πολέμιος αλλά και ο σύμμαχος των μαχών μας ,
Ο καταδικάζων αλλά και ο επιβραβεύων των πράξεων μας,
Η αρχή και το τέλος του νου μας.
Σκέψεις μας δένουν με τα γεγονότα του παρελθόντος / παρόντος , σκέψεις μας ενώνουν με το άγνωστο μέλλον και σκέψεις μας απομακρύνουν από τον άγνωστο θάνατο.
Όλα λοιπόν είναι σκέψεις εκτός από τα γεγονότα – τα οποία επηρεάζονται από αυτές.
Αυτή την επιρροή καλούμαστε να διαφυλάξουμε ως στοργικοί γονείς , λογίζοντας ότι και ο εαυτός μας ο ίδιος μπορεί ταυτόχρονα να μας προδώσει και να γίνει όφις αθώος και αγνός προσφέροντάς μας δήθεν με αγάπη σκέψεις αμαρτωλές και απαγορευμένες.
