Πορεύου χαίρων..

                                                                               photo
Aστέρια μετρώ
και χάνομαι στο μέτρημα

το χθες προσπερνώ

τα δύσκολα,

τ’ αμέτρητα.

Aστέρια κρατώ

 και λάμπουν στα μάτια

ελπίδες,

αλλήλων ευχές,

του ονείρου εραστές

κρυφά μονοπάτια.

Aστέρια κρατώ

μα πάλι ρωτώ

για κάτι που λείπει

κι’ η ίδια απαντώ

δεν είναι χαρά

για όσους πονούν

η ελπίδα,

μα θλίψη.

Λυγίζω ,πονώ

λυπώ μα σηκώνομαι

λιοντάρι γεννώ

κι’ η γέννα μου οδύνη

τον πόνο τον ζώνομαι.

Ρομφαία κρατώ

τον πόνο απειλώ :

αστέρια έχω μέσα μου

το φως τους δυνάμωσα

λιοντάρι που γέννησα

μια δύναμη αιώνια

κρατώ μες τα σπλάχνα

κι’ ο χρόνος που έρχεται

να είναι καλότυχος

τη δόξα με σύνεση

να άγει, να φέρει.

Αντιλαμβάνομαι τη σιωπή σας ,όμως τώρα είναι Χριστούγεννα..

                                                   photo                                      

  

Αυτή η αυγή που ξημερώνει με ένα έλατο  γεμάτο με λαμπιόνια στην μεγαλύτερη γωνιά του σαλονιού,

μ’ένα τραπέζι  όλο γλυκά και

μια οικογένεια όλο γλύκα,

είναι η αυγή η καλύτερη του έτους!

                                                           photo

Ας μην ξεχνούμε πως υπάρχουν άνθρωποι μονάχοι

που έχουν το βλέμμα βυθισμένο στη σιωπή τους ,

κι έχουν τα μάτια μακριά απ’την ψυχή τους

θαρρείς και φταίει αυτή για κάτι..

                              
                                                          photo                           
                                                  

σε κάποια άλλη γειτονιά  φωνές παιδιών

νοικοκυρές να καθαρίζουν παστρικά ,

να φτιάχνουν νόστιμα γλυκά

ότι μας λείπει…

                                               photo

"να μην ξεχνούμε"

είναι αυτό το μυστικό

να μην ξεχνούμε τη χαρά των ημερών

να την κρατάμε για τα δύσκολα μες το κουτί

με τα παλιά αγαπημένα παραμύθια..

Στην παρούσα φάση τα λόγια να λέγονται κατά τη φορά του ανέμου..

                                                                 photo

Απλή καταγραφή συνιστά και υποδεικνύει  εκουσίως μα και ακούσια , την ψυχογράφηση του εαυτού μας ,
μπούσουλα για τα περεταίρω...
Ότι καταταχθήκαμε πρίν καν λεχθεί η ακριβής ιδιότητα του τάγματος είναι αληθές,
μα δι-α-τί καταταχθήκαμε ?
Τη δεδομένη στιγμή το παρελθόν ως απλή αναφορά ούτε παραπλανά ,αλλά ούτε και διδάσκει.
Στην παρούσα φάση που οι διδαχές πάσχουν - καθώς οι αμφισβητίες είναι περισσότεροι απο τους υποψήφιους οπαδούς - οι σωστοί δάσκαλοι για τον καθένα συνιστούν περιουσιακό δεδομένο ασφαλές και μοναδικό,
πολύτιμο και ανεκτίμητο.
Η ιστορία λοιπόν υποκλίνεται εμπρός στον ορθό λόγο και στη φιλοσοφία,
οι μύθοι καταρίπτονται,
η απλότητα μεγαλειώνεται και
πάμε πάλι απο την αρχή!