Μικροί θεοί

Πλησίον του στέρνου της
ήταν ακουμπισμένος ένας  χρυσός σταυρός που πάνω του είχε
γυαλιστερές πέτρες - σα να ήταν επι τούτου
στολισμένος για να τραβήξει την προσοχή σου.
Το πρώτο που σκέφτηκα ήταν : "γιατί να φωνάζει ο σταυρός σου ?
γιατί   με προκαλεί να τον κοιτάξω ? "
Μόλο που ήθελα όμως δεν το'λεγα, δεν ήθελα να χαλάσω τη βολή της
και ήταν τόσο ευτυχισμένη με τούτο το μεταλλικό σύμβολο στο στέρνο της,
ένιωθε ευτυχής και το'δειχνε καθώς μιλούσε , καθώς σε κοίταζε , καθώς ακούμπαγε το
χέρι σου ...
και όλο μίλαγε με τόση ηρεμία τόσο που ζήλεψα το σύμβολο που
ακούμπαγε το στέρνο της! -αν ήταν το σύμβολο που έκανε γαλήνια τη μορφή της..
αν δεν ήταν αυτό θα'τανε σίγουρα η πίστη στη δυναμή της και καθώς δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως είμαστε μικροί θεοί , βρίσκουμε ένα θεό μεγάλο ,τον στολίζουμε , του κάνουμε εικόνες και του αποδίδουμε τιμές ..ενίοτε του αφιερώνουμε τη ζωή μας !
άμα ξέραμε πως είμαστε μικροί θεοί...
δε θα χρειαζότανε να στολίσουμε το στέρνο μας καθώς η ομορφιά της ψυχής μας                               θα ήτανε το πιο λαμπρό στολίδι!
άμα ξέραμε πως είμαστε μικροί θεοί δε θα φοβόμασταν το θάνατο ήτοι φθορά της ύλης - οι θεοί ούτε γεννιούνται ,ούτε πεθαίνουν.
Και πόσο σπουδαίο είναι να πιστέψεις στη δυναμή σου ?
-Πολύ !
και πόσο δύσκολο ?
-Τόσο όσο να κυκλοφορείς συνέχεια στολισμένος ως επιβεβαίωση-επισφράγηση της πίστης σου σ'ένα θεό που δεν έκανες τον κόπο να γνωρίσεις.
Λες και η τιμή στα σύμβολα μαρτυρά  εσωτερική τιμή (ή ατιμία) !

Moulin Rouge - El Tango de Roxanne with lyrics

Επιθυμούμε συνεχώς να ευθυμούμε ..

Ως πρώτον διερευνούμε το απολύτως ικανό
και καθότι τούτο
είναι ολίγον δύσκολα εφικτό
περιοριζόμεθα απολύτως
στη διαίρεση των προτεραιοτήτων
βάσει του συνόλου των δυνατοτήτων-
μα κι'άν δε μιλούμε ούτε τότε
για το απολύτως αποδεκτό
εν τοιαύτη περιπτώσει
μπορούμε να κάνουμε έκπτωση και σ'αυτό,
να το χωρίσουμε ευλόγως
να του φερθούμε αναλόγως -
να αφήναμε το "αποδεκτό"
δίχως τον (επιθετικό) προδιορισμό!
Με μια έκτωση μικρή, φραστική η λεκτική
καλύπτουμε πολλούς (επιθετικούς) προσδιορισμούς
που εδώ δεν αναφέρονται
μα άγονται και φέρονται
απ'του καθένα τις αξίες,
τις προσδοκίες
και των εαυτών επιθυμίες.
.
.
.
.
.
.
Παραμύθια κι'όλα τ'άλλα
σ'ένα βάζο ,
σε μια γυάλα,
κι'άμα είναι,
κι'άμα τύχει
θα'ναι μόνο απο τύχη.

Σαν σήμερα..

ανέπνευσε για πρώτη φορά το ομορφότερο παραμύθι της ζωής μου...
οι καρδιές που κουβαλούσα χωρίστηκαν και πόνεσα και χάρηκα που βρήκε εν τέλει η άλλη
το δικό της σώμα...
Η δική μου όμως η καρδιά σε δύο σώματα ανήκει κι'άς έμελε να χωριστεί ...
Σαν σήμερα κατέθεσα στον πιο ιερό βωμό και έγινα ιέρεια αυτού ή αλλιώς... ΜΗΤΕΡΑ !

περί βλακείας (β)

Τι εστί βλακεία ?
να πω πως ξέρω ?
Θαρρώ πως είναι κάτι αναπόδεικτο
και κάτι μή αποδεκτό!

Πως άραγε νομίζουν πως ζυγίζουνε το νού
και στο μέτρημα το βρίσκουν λίγο ή πολύ ?

Πως άραγε χειρίζονται  τη γλώσσα
τόσοι γνώστες
και αποφαίνονται : άνους
                              βλάξ
                              ανόητος
                              χαζός
αντί να λένε : "κακός χειριστής του νού του" ή
"κακός χειριστής του βίου του" !

"Βλάξ ! Ανόητε !" αποφαίνεται ο κάθε βλαμμένος (αυτός που έχει βλαφτεί
απο κάποιον άλλο ,που για τούτο τον αποκαλεί ανόητο και βλάξ).
'Ολοι μπορεί να έχουμε βλαφτεί ή βλάψει , κατά καιρούς ,οπότε οι όροι μας είναι οικείοι.

'Αρα βλάκες και βλαμμένοι συνυπάρχουμε.
Άς συνεταιριστούμε πάραυτα και αντί για βλάξ ή ανόητο , τον έτερο συμβεβλημένο-αν πρωτίστως έχουμε βλαφτεί- να τον
αποκαλούμε άπαξ δια παντώς : κακοδιαχειριστή του νού , του βίου του, ή άλλως παρομοίως.

περί βλακείας (α)

Τα δέντρα στη σιωπή τους
κρύβουν μυστικά
και πινακίδες :
"απαγορεύεται η στροφή αριστερά"

κι'εκεί που πάμε να θαυμάσουμε
το όμορφο τοπίο
γελάμε γιατί το βρίσκουμε αστείο :
"για των σκύλων τα περιττώματα
παρακαλείστε να κρατάτε μεταλικό δοχείο"

παντού τριγύρω πινακίδες
και ταμπέλες με μυνήματα αστεία:
"προσοχή έχει αγελάδες και άλλα ζώα στην ευθεία"

κι'όσο για κείνο το φανάρι,
ώ ! τι κρίμα
δε λειτουργεί
κι'όλο θρηνούμε κάποιο θύμα

όμως , θα ήθελα να πώ
πως δεν είδα πουθενά κρυμμένες
ή ελαφρώς φανερωμένες
πινακίδες που να γράφουνε : "απαγορεύονται οι ούνοι
και το πλύσιμο σε θάλασσες κι'ακτές, ιδιαιτέρως με σαπούνι"

όσες ταμπέλες και να βάλουνε στους δρόμους
πρέπει να μάθουμε να ζούμε
μ'όλους αυτούς τους παρανόμους

κι'όσες φορές μας ενοχλεί
των άλλων η βλακεία
ας μη ξεχνάμε πως
ΚΙ'ΑΥΤΟΙ όσο ο καθένας τους μπορεί
μα κι'άν ακόμα δεν μπορεί 
γράφουν την ιστορία.

Αδιέξ-οδος !

Εξίσου δύσκολο είναι να αποφύγεις ένα βλάκα
όσο το να συναντήσεις έναν έξυπνο.