Μόνο αυτό

Σε βλέπω κάτου εκεί σκυμμένο
να είσαι πάντα μοναχός σου
κι'όταν σου λένε : "δες πως είσαι!"
ν'αποποιείσαι το σταυρό σου.

Σε βλέπω σ'ένα σπίτι έρημο
να λες πως έχτισες παλάτια
μα όσο κι'αν δε σε πιστεύω
είσαι θεός στα δυο μου μάτια.

Λυπούμαι που δε θα μπορέσω
όσα αξίζεις να σου δώσω
μα κι'αν ακόμα δε στο λέω
πάντα θα σ'αγαπάω τόσο.

Στενοχωριέμαι όταν βλέπω
να χάνεις πράγματα δικά σου
μα όσο κι'άν κάνεις πως δε βλέπεις
είμαι κομμάτι απ'την καρδιά σου.

Κι'όλο νομίζεις σε δικάζω
σε κρίνω και σε κατακρίνω
συγχωρεσέ με όμως πατέρα
για όλα όσα δε σου δίνω.

If - Rudyard Kipling (by Harvey Keitel)

if

If you can keep your head when all about you
Are losing theirs and blaming it on you,
If you can trust yourself when all men doubt you
But make allowance for their doubting too,
If you can wait and not be tired by waiting,
Or being lied about, don't deal in lies,
Or being hated, don't give way to hating,
And yet don't look too good, nor talk too wise:
If you can dream--and not make dreams your
master,
If you can think--and not make thoughts your
aim;
If you can meet with Triumph and Disaster
And treat those two impostors just the same;
If you can bear to hear the truth you've spoken
Twisted by knaves to make a trap for fools,
Or watch the things you gave your life to,
broken,
And stoop and build 'em up with worn-out tools:
If you can make one heap of all your winnings
And risk it all on one turn of pitch-and-toss,
And lose, and start again at your beginnings
And never breath a word about your loss;
If you can force your heart and nerve and sinew
To serve your turn long after they are gone,
And so hold on when there is nothing in you
Except the Will which says to them: "Hold on!"
If you can talk with crowds and keep your virtue,
Or walk with kings--nor lose the common touch,
If neither foes nor loving friends can hurt you;
If all men count with you, but none too much,
If you can fill the unforgiving minute
With sixty seconds' worth of distance run,
Yours is the Earth and everything that's in it,
And--which is more--you'll be a Man, my son!

                  --Rudyard Kipling

πλήν όμως....

Η λογική μας αφορά
το πρώτον της εντύπωσης

η λογική μας στέκεται
στο πρώτον της μορφής.

Στη λογική μας δίνουν
ιδιαιτέρα σημασία

γιατί αυτή προσδίδει
στο λόγο μας ουσία.

Η λογική μας είναι αυτό
που λογικά σημαίνει

η λογική μας παρωδεί
σημαίνον της μορφής.

Η λογική κι'η αίσθηση
δυο έννοιες κομμένες

γιατί όσα λέμε ξέρουμε
κι'απ'όσα αισθανόμαστε
μονάχα λίγα λέμε

κι'εκεί που όλοι θα'λεγαν
πως βρέθηκε η ουσία

άλλη τροπή διαδέχεται
ιλαροτραγωδία.

Σεπτέμβρης ...

                                           κι'όσο τα λέγαμε η ώρα πέρναγε....

...........

                                                                      κι'αράξαμε...

Σεπτέμβρης ...

                                                                  ωραία είναι εδώ...

Καλο-καίρι Σεπτέμβρη μήνα ή μήπως όχι ? Ότι και να'ναι Ευτυχώς !

Φαίνεται πως
κάποιος κάτι άφησε εδώ
τόσο σπουδαίο
όσο κι'ο ίδιος.

Ενεός θαυμάζετε
τη φυσική ομορφιά
του τοπίου
και μακραίνω
μη σας ταράξω τη θεσπέσια ηρεμία...
Τι θέαμα !

Ο ήλιος δε λέει να μαζευτεί...
Κι'όσο μπερδεύεσαι εσύ να
μου ξηγήσεις τι εποχή διανύουμε
άλλο τόσο κι'εγώ αναρωτιέμαι...

αυτή τη θάλασσα
και κάπου αλλού την είδα,
θαρρώ πως τούτη η γή  η εβλογημένη
ομοιάζει στα σημεία της...

Σκοπό είχα να θαυμάσω
τις εικόνες της φύσεως
μα δε χορταίνω,
και σα θεριό αδάμαστο η ψυχή μου
ζητά να γίνει ένα
με τα κύμματα,τον ήλιο
την άμμοκαι μ'όλα όσα
δεν προφταίνω να θαυμάζω...

Πνιχτά κραυγάζω : είμαι όπως μ'έκανε η γή μου...
αν ήταν να γεννιόμουν αλλού ,
θα είχα άλλα μέσα μου
δε θα με κράταγε α-νόητα ούτε ο ήλιος
ούτε η θάλασσα, ούτε το πράσινο χορτάρι και
τα δέντρα που φυτρώνουν απο μόνα τους,
λεύτερα,
έτσι όπως έμαθα να ζώ.

Έρχεται η νύχτα
να! πάλι το ίδιο ηλιοβασίλεμα!
πόσες εικόνες στο μυαλό μου !
τι πλούτος θεάματος !
θαρρώ πως είμαι ευτυχής εδώ που είμαι,
θα μείνω κι'άλλο
όσο τραβάει η ψυχή μου,
κι'άς περιμένει ο μαύρος χαρτοφύλακας
στο δεύτερο συρτάρι του γραφείου μου,
έτσι όπως πάω  θα τον στήσω για πολύ!