Βρέχει στην πόλη



Ανυπόμονα ψάχνεις την πόλη στη βροχή ,
μήπως και δείς τη λάμψη της γλυκά να ξεπροβάλει
τώρα που η σκόνη και η βρωμιά κατρακυλούν
 καταδεικνύοντας τις πιο λαμπρές γωνιές της.
Κάνεις το βήμα σου γοργό για να προλάβεις
το καινούριο φιλντισένιο ηλιοβασίλεμα
απ'όλες της γωνιές να δείς..
κι'εκεί που περπατάς  τα πόδια σου ξεφεύγουνε και τρέχεις
και μήτε προλαβαίνεις να σκεφτείς αφού οι ακτίνες του φωτός
γεμίζουνε αλήθειες την ψυχή και την καρδιά σου,
αλήθειες και εικόνες που όλο τρέχουνε αφού τα πόδια σου δε λεν να σταματήσουν..
και είναι ωραία στη βροχή όταν το φως σε περιλούζει και
σου κρατάει συντροφιά ωσάν φανός πάνω απ'τις όμορφες εικόνες
τόσο καθάριες μα και τόσο ζωντανές που έχουν ακόμα στάλες
τις βροχής επάνω τους να τις χαιδεύουν απαλά
σα να τις χαιρετάνε
καθώς η ώρα του φευγιού τους έφτασε.
Τότε και μόνο τότε τα πόδια σου λυγίζουνε
τα γονατά σου τρέμουν
και κάθεσαι εκεί γονατιστός με τον ιδρώτα και τις στάλες της βροχής
να τρέχουνε μαζί στο προσωπό σου
και ασυναίσθητα το χέρι σου σηκώνεις
να χαιρετίσεις ότι έφυγε
με δίχως πόνο , ούτε χαρά
με μια παρήγορη βαθειά ικανοποίηση.

4 σχόλια:

Νimertis είπε...

η βροχή που 'κατεβάζει' το νερό στη γη και... ανεβάζει απ'τη ψυχή το υδατώδες πυρ... δυνατή γραφή... καλησπέρα Αλεξ...

Alex είπε...

καλησπέρα nimerti ,
τα όμορφα σχόλια έίναι που κάνουν τη γραφή δυνατή και ενθαρρύνουν μ'ένα σπουδαίο χτύπημα στην πλάτη.
Σ'ευχαριστώ.

negentropist είπε...

Όμορφες οι "εικόνες" σου Αλεξία ..

Raphael Lemonnier et China Moses

:)

Alex είπε...

Καλημέρα Σταύρο !