Kαρδιά μου
μια στάση σου ζήτησα
μη μείνεις
μη μείνεις
αν βιάζεσαι τόσο,
αυτή η ευτυχία
η αλήτισσα
μου φώναζε
να σου τη δώσω.
Καρδιά μου
ο δρόμος μας όμοιος
μα τρέχεις μπροστά
και δε φτάνω,
ο κόσμος
αυτός ο ανόμοιος
ομίχλη πετάει
και σε χάνω.
Τσιγάρα ποτά
και ζαλίστηκα
μιλάω
γελάω, μιλάω..
και πάλι
στον κόσμο μου κλείστηκα
στον κόσμο
που τόσο αγαπάω
καρδιά μου
αν ξανάρθεις απρόσμενα
την ίδια
θα βρείς χαρμολύπη,
η θέση όμως
μέσα μου που έχτισες
για πάντοτε
θα σου ανήκει..
the photo here
4 σχόλια:
μου άρεσε πολύ το 'ερωτικόν'... αυτό το 'ν' κάνει τη διαφορά...
χαρμολύπη... ο βιότοπος όλων των πνευματικά ενεργών ανθρώπων... πως αλλιώς άραγε;
ευχαριστώ πολύ nimertis που μελετάτε τις σκέψεις μου!
πολυ καλο ειναι αυτο..!
σου το χαρίζω καλλιτέχνη !
Δημοσίευση σχολίου