Μια καλημέρα τη χρωστάμε

Κι’εμείς που κάνουμε τους έξυπνους και στη βολή μας όλο λόγια λέμε
τάχα πως δεν τα είπε άλλος κανείς και ούτε τα σκέφτηκε ποτέ ο νούς του ανθρώπου,
ξεχνούμε να αποδώσουμε μια καλημέρα στον ρακένδυτο ρακοσυλέκτη που τη χρωστάμε ως άνθρωποι σε άνθρωπο ,
φοβούμαστε μη μας λερώσει η αλήτικη διάλεκτος που περιφέρει λέξεις μές το στόμα του και έξω , ξεχνούμε πως μπορεί κείνος να είναι πιο έξυπνος απο τους λιγότερο αλήτες στην εμφάνιση ,και ίσως εκείνος να μπορεί τα σκεπάσματα του νού μας ν'αερίσει–κι’άς μην ξέρει τους Blues Brothers , και ας μην έχει ποτέ δεί τον Buster Keaton και ας μην ξέρει πως η Dianna πρίν πεθάνει έγινε πριγκίπισσα !
....έλεγα και στη μια άκρη της γραμμής του κινητού μου τηλεφώνου ήταν μια φίλη απ’τα παλιά που μ'άκουγε να κλαίω για τον ρακένδυτο που πέθανε κι' ούτε που πρόλαβα να φτάσω ως εκεί ένα πρωί για να του πω μια καλημέρα, αυτή που πάντοτε του χρώσταγα.